آسیا پاسیفیک: Infor روش هایی را به اشتراک می گذارد که تحول دیجیتال به کارخانه های مواد غذایی کمک می کند تا جلوتر باشند

تحول دیجیتال موضوعی است که بیش از حد به آن پرداخته شده است.

اما در واقع کمی از موضوع درک شده است، به ویژه هنگامی که در صنعت غذا و نوشیدنی (F&B) مورد استفاده قرار گیرد.

به ،وان مثال، این اصطلاح دقیقاً برای تولید کنندگان، تولید کنندگان و کارخانه های مواد غذایی چه م،ایی دارد؟

شاید کمتر مربوط به سن و سال باشد مک دیجیتال و دیجیتالی ، خود محصولات غذایی، اما بازاندیشی، تغییر و بزرگ ، صنایع غذایی ما با فناوری برای مق، با چالش‌ها و فرصت‌های جدید در این بخش.

اولاً، ما شاهد افزایش مقررات در فضای F&B هستیم، با تلاش تولیدکنندگان برای برآورده ، ا،امات نظارتی پیچیده، خاص منطقه، و همیشه در حال تغییر.

به ،وان مثال، سنگاپور اخیراً بر،ب های تغذیه ای جدید و معیارهای درجه بندی قند را در نوشیدنی های تازه آماده و از پیش بسته بندی شده معرفی کرده است.

در حالی که به نفع حفظ سلامت عمومی است، این تغییرات در کنار فشارهای فزاینده ای برای انطباق با تغییرات تقاضای مصرف کننده، تقویت تلاش های پایداری، و همزمان تقویت ایمنی و امنیت غذایی است.

نتیجه؟ تلاقی که به سادگی به رگبار پیچیدگی‌های عملیاتی کارخانه‌های مواد غذایی می‌افزاید و تأثیرات آن به مصرف‌کنندگان می‌رسد.

دیجیتالی شدن اغلب به ،وان داروی این راه حل ها شناخته می شود.

با این حال، دقیقاً چگونه فناوری‌های دگرگون‌کننده می‌توانند کارخانه‌های مواد غذایی را قادر به چابکی در برابر تغییرات بی‌وقفه و جلوتر از رقابت کنند؟

کارخانه‌ها چگونه می‌توانند به خاطر دیجیتالی‌سازی از دیجیتالی شدن دوری کنند، و برخی از ملاحظات کلیدی که آنها باید در هنگام تغییر شکل خود به آن توجه داشته باشند، چیست؟

حفاظت از ایمنی، کیفیت و سازگاری

اصل اصلی تحول دیجیتال، موفقیت در نقاط دردناک و فرآیندهای موجود با روحیه نوآوری و فناوری های هوشمند است که این امر را تقویت می کند.

برای کارخانه‌های مواد غذایی، این اغلب به ساده‌سازی شیوه‌های تولید برای افزایش سرعت ورود به بازار، تضمین یکپارچگی بسته‌بندی برتر، نظارت بهتر ماندگاری قابل اعتماد و انطباق با مقررات ترجمه می‌شود.

بازنگری این ملاحظات می‌تواند پرهزینه و پیچیده باشد و کارخانه‌ها ممکن است به دلیل ترس از هزینه‌های بالا و ،ابی، تحول را به تعویق بیندازند.

با این حال، به تعویق انداختن دیجیتالی شدن می‌تواند منجر به نقص‌های احتمالی در ایمنی، کنترل کیفیت و سازگاری شود، که می‌تواند پیامدهای بسیار بدتری برای سلامت و ایمنی عمومی، اعتماد مصرف‌کننده و شهرت برند داشته باشد.

به ،وان مثال، نگر،‌های مصرف‌کننده در مورد سلامت و ایمنی رو به افزایش است که توسط موج اخیر فراخوان‌های مواد غذایی با سابقه مرتبط با آلودگی و آفت‌کش‌ها ایجاد شده است.

در مورد فراخوان مواد غذایی، آلودگی متقابل معمولاً به دلیل ،ابی دستگاه اتفاق می‌افتد و کل دسته‌های مواد غذایی را که ممکن است پردازش شوند، آلوده می‌کند.

برای مبارزه با این امر، سازمان‌های ،تی استانداردهای سخت‌گیرانه‌تری را برای ایمنی مواد غذایی اجرا کرده‌اند، که برخی از آنها ممکن است به گواهی‌های صنعتی خاصی نیاز داشته باشند – که پیچیدگی بیشتری به انطباق و گردش کار تولید می‌افزاید.

شرکت‌ها همچنین ممکن است تصمیم بگیرند که بینش‌های ماشینی را جمع‌آوری کنند که بهتر می‌تواند مسائل خاص را برای عیب‌یابی اطلاع‌رس، کند.

با این حال، این بینش ها اغلب فقط در پایان تولید روزانه جمع آوری می شوند، نه در زمان واقعی و از طریق نظارت پویا.

چنین تاخیری به طور بالقوه می تواند به یک گلوگاه تولید واکنشی تبدیل شود که فراخوان ها فعال می شوند و منجر به هزینه های سنگین اعتباری و لجستیکی برای کارخانه ها می شود.

اتوماسیون و هوشمندی بلادرنگ

در عوض کارخانه‌های مواد غذایی می‌توانند از طریق استقرار حسگرهای هوشمند در سراسر ماشین‌آلات و خطوط تولید خود، به طور موثرتری فعالیت کنند.

این حسگرها داده‌های بی‌درنگ درباره هر گونه خطای عملیاتی، از جمله نشانه‌های فرسودگی تج،ات و دارایی‌ها، و نقض پرچم‌ها و آلودگی‌ها را بلافاصله پس از وقوع ثبت می‌کنند – به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا عملیات خود را در سریع‌ترین زمان مورد نیاز تغییر دهند و هدر رفت را نیز به حداقل برسانند. .

قابلیت‌های اتوماسیون و مدیریت کیفیت را نیز می‌توان در نرم‌افزار تعبیه کرد که کیفیت و ثبات بیشتری را در سرعت و مقیاس در سراسر فرآیندهای کارخانه ممکن می‌سازد.

این به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد تا شانس خطای انس، را کاهش دهند، در حالی که زمان، نیروی انس، و منابعی را که می‌توانند به سمت وظایف با ارزش افزوده و استراتژیک هدایت شوند، آزاد می‌کنند.

همچنین کارخانه‌ها را از سختی و سختی ناشی از مدیریت کوه‌هایی از فرم‌های کاغذی که باید توسط اپراتورهای فرآیند و کارکنان تضمین کیفیت امضا شود، از بین می‌برد.

سایر سیستم‌های مدیریت کیفیت پیشرفته حتی می‌توانند فرآیندهای ایمنی را خودکار کرده و آزمایش‌های تضمینی منظم را در صورت نیاز انجام دهند و اطمینان حاصل کنند که استانداردهای ایمنی رعایت و محافظت می‌شوند.

علاوه بر این، این فرآیندها می توانند نظارت و پالایش شوند تا محصولات با کیفیت برتر تولید شوند که می توانند سریعتر به بازار عرضه شوند.

کارخانه‌ها همچنین می‌توانند از نرم‌افزارهای هوش تجاری، مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، برای ایجاد مدل‌های گردش کار استفاده کنند که با هر تکرار، کیفیت تولید، مواد و تولید را با دقت بیشتری ارزیابی می‌کند.

سپس این مجموعه داده‌ها و بینش‌ها را می‌توان در رتبه‌بندی‌ها و پروفایل‌های ریسک در کارت‌های امتیازی تأمین‌کننده قرار داد – به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا حجم سفارش ،ید خود را به سمت تأمین‌کنندگان قابل اعتمادتر هدایت کنند و در عین حال خطرات ایمنی بالقوه را در این فرآیند کاهش دهند.

رسیدگی به اشتهای مصرف کننده

مصرف کنندگان امروزی به طور فزاینده ای در مورد محیط زیست، سلامت و تندرستی، و نگر، های اخلاقی پیرامون محصولاتی که مصرف می کنند آگاه هستند – و در صورت عدم رعایت مشاغل، از جستجوی گزینه های جایگزین از رقبا دریغ نمی کنند.

به این ترتیب، کارخانه‌های مواد غذایی باید سیال بودن ترجیحات مصرف‌کننده را پیش‌بینی کنند و با تنظیم فرمول‌بندی محصول یا ایجاد پیشنهادات غذایی پایدارتر برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده سازگار شوند.

در این سناریوی پویا، چگونه تولیدکنندگان مواد غذایی می توانند با تقاضای ،ید همراه باشند و در عین حال نقص یا فراخوان محصول را به حداقل برسانند؟

اینجا جایی است که نرم‌افزارهایی مانند راه‌حل‌های مدیریت چرخه عمر محصول (PLM) از فرآیندهای تصمیم‌گیری با یکپارچه‌سازی داده‌های برنامه‌ریزی، طراحی و همکاری تامین‌کننده در یک پلتفرم واحد پشتیب، می‌کنند.

با ادغام تمام اطلاعات مربوط به محصول، تولیدکنندگان می توانند به سرعت یک نمای کلی جامع از عملیات خود با یک منبع مش، از حقیقت برای همه سهامداران درگیر به دست آورند و تصمیمات آگاهانه و مبتنی بر داده ها را برای تماس های به موقع به بازار بگیرند.

القای فرهنگ تحول مستمر

در نهایت، تولیدکنندگان مواد غذایی باید درک کنند که تحول دیجیتال صرفاً یک رویداد یکباره یا ،ید انحصاری یک دارایی فناوری نیست.

و با توجه به موج افزایش تغییرات و عدم اطمینان در سراسر چشم انداز، تولید کنندگان دیگر نمی توانند به یک رویکرد واکنشی برای تحول دیجیتال تکیه یا زنده بمانند.

در عوض، آنها باید به طور فعالانه و به ،وان یک فرآیند مستمر در فرهنگ سازمان خود به تحول نزدیک شوند.

تنها در این صورت است که می‌تواند روحیه تحول – چابکی، نوآوری و انعطاف‌پذیری – واقعاً در DNA سازم، کارخانه‌ها ریشه دوانده شود و راه را برای آن‌ها هموار کند تا از مزایای کامل دیجیتالی‌سازی بهره ببرند و یک جایگاه رقابتی برای خود ایجاد کنند.

مقاله مارسل کو،، مدیر استراتژی صنعت و راه حل، غذا و نوشیدنی، اطلاعات.